Het zwarte doosje dat ik vond…
Ik vond onderweg
Zomaar een zwart doosje
Met aan twee kanten
Een gaatje met een glas
Bovenop twee knoppen
Een rode en een groene
Ik bekeek het helemaal
En verwonderde me
Over de inhoud
Toen ik
Door één glasgat keek
Het was hol
En schijnbaar flinterdun
Je tuurde er dwars doorheen
Ik zocht iets in de verste verte
En alles werd scherp
Ook de vogel op de draad
Aan de rand van het landschap
Ik drukte op het rode knopje
En er klonk een harde KLIK!
De vogel vloog op
Het doosje zweeg
Ook ik werd stil
Toen ik op de groene knop drukte
Rolde er uit een gleufje
Een glimmend papiertje
Met daarop de vogel
Nog zittend op de draad
Had ik het beest
Dan toch gevangen?
Zat het er nog in?
Ik opende het doosje
Maar het bleek toch leeg
Ik had ook geen gefladder waargenomen
Of snavelgetik
Tegen het glas
Wel dwarrelde er
Nog een veertje naar beneden
Ik bedacht me geen moment
En liep naar de sloot
Wachtte op het happen van een vis
Knipte op een geschikt moment
Op het rode knopje
Daarna op de groene
En weer was er een resultaat
Een mooie vissenkop
Het haalt er zijn laatste adem
Want bij opening
Van datzelfde zwarte doosje
Ontwaar ik slechts een graat
Om de wereld
Niet alles te ontnemen
Heb ik het doosje
Maar verstopt onder een boom
Wees voorzichtig
Als u het vindt
xa9 Gedicht en tekeningen: Ivar Wakker
wakkersgedichten 
Ik ben met je eens.
Geld…pfff, er komt alléen maar ellende van.
Na de dood blijken die leuke familieleden ineens geldwolven te zijn. Ik kan er een boek over schrijven 😦
Om dat soort gedoe te voorkomen zou ik eigenlijk ook een testament moeten maken :)…maar ik stel het uit, net als heel veel andere mensen.
Ook daar moet ik toch maar werk van gaan maken.