Achter de rug…

“Wat heb ik achter mijn rug?”
Zo vroeg ik mij zelf
Ik hoefde niet na te denken
“Twee armen met twee handen”
en als bewijs liet ik ze aan mij zien.
“Niet meer?” kwam in mij naar boven.
Ik keek over mijn schouder
en zag een muur
Was er voorbij!
Even geleden rees dit obstakel
nog op voor mijn neus…
Nu, had ik het achter me gelaten!
Kon weer verder

Dit bericht werd geplaatst in Dicht op de actualiteit, Gedichten en getagged met , , , , , , . Maak dit favoriet permalink.

Plaats een reactie