21 februari 2011:

Ouderdom:

Iedereen wordt ouder, dat is het gevolg van het leven. Gelukkig maar, want we worden ook steeds wijzer. Op een bepaald moment merk je dat je "minder" wordt. Ja, ouderdom komt ook met gebreken. Toch kun je gelukkig oud worden hoor. Ik zie er niet tegenop. Natuurlijk kun je, als je 80 bent, niet zo ver meer lopen. Nu hoeft dat dan waarschijnlijk ook niet meer. Hopelijk kan ik dan nog wel helder denken, want dat lijkt me nog het ergst. Herineren en verhalen kennen van toen en mensen ervan vertellen of er (nog) over schrijven. Het zou toch mooi zijn, als ik dat dan nog kan. Hopelijk zijn er dan ook nog luisteraars of lezers.

  
xc2xa9 Bron: http://www.gillianleesmith.com/index.htm  ( homepage)
portfolio -  character sculptures:   http://www.gillianleesmith.com/page2.htm

Het schip vaart uit
Op weg naar grijze haven
Brengt de oude geest
Naar eeuwige rust
Ik weet mij
Vast te houden
Aan het leven
Wil nu
Echt nog niet mee

              Omdat deze site uit Engeland komt, 
             volgt hier de vertaling, zodat
             iedereen het kan lezen:

The ship sets sail
Towards grey port
Brings the old spirit
To eternal rest
I  grab
The rope of life
I donxe2x80x99t want
To come with
Now

xc2xa9 Gedicht: Ivar Wakker

Ben nu  ook een boekje aan het lezen van Antoine Bodar. Het heet "Moeder of kind "  
– Over een moeder die dementeert en een zoon die elders woont.

Bodar (1944) is een bekend rk theoloog, priester en hoogleraar christendom. In dit boekje beschrijft hij zijn ervaringen met zijn dementerende moeder. Kenmerkend voor dit boekje is dat hij op de feiten van de aftakeling en de groeiende bezorgdheid van de niet in het land wonende zoon vooral reflecteert, en deze plaatst in het perspectief van de liefde, van het geloof. Dit reflecteren tilt de feiten uit boven zijn geregelde confrontatie met de ziekte. Zijn onervarenheid met dementie als het een eigen dierbare betreft, hoe voor woorden het elkaar aanraken in de plaats komt, en hoe de dementering van zijn moeder zijn kindschap oplost, zijn ontroerende momenten. Zijn boekje is tevens een pleidooi voor de gedachte dat het niveau van de samenleving bepaald wordt door de aandacht voor bejaarde verzorgden en voor hen die verzorgen.

____________________________

Terwijl ik jouw rug was
Besef ik, papa
Dat hij smaller is
Dan toen ik
Uit de wind
Achterop de fiets zat
De kilte verwas ik
Met lauwwarm water
Ik recht mijn rug
En krom weer terug
Geef een kus
Op jouw wang
Omhelzen kun je
Nog steeds

xc2xa9 Gedicht: Ivar Wakker

Geniet van het leven en wordt gelukkig ouder!